گزارشات

۱۱ آبان ۱۳۹۰

با استعفای دکتر ایمانی خوشخو و حضور حمید شاه آبادی در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وعده های وی برای تحول زیر بنایی در حوزه های مختلف هنر یکشور و آنجه شاه آیادی در حوزه تئاتر موج جدید در عرصه تئاتر کشور عنوان کرده بود انتظار می رفت تا شاید هنر کشور و به تبع ان تئاتر ایران در ابتدای مسیری قرار گیرد که از انچه تکرار و روزمره گی نامید می شد فاصله گرفته شود .

در این راستا طرح های متعددی از سوی معاونت هنری در عرصه های مختلف هنر های تجسمی ، موسیقی آموزش و... بیان شد که به تبع آن عرصه تئاتر نیز به عنوان یکی از مهمترین و حساس ترین حوزه های هنر کشور از این قاعده مستثنی نبود اما با گذشت زمان بسیاری از این طرح ها یا در نطفه و ابتدای راه خفه شد یا در نیمه راه به گل نشست و به نتیجه مطلوب نرسید و اگر کورسوی امیدی هم مانده بود به خاموشی گراییده شد.

طرح استقرار گروه های نمایشی در فضا های کالبدی ، طرح تشکیل گروه های تئاتری و پرداخت 4 میلیون تومان برای تشکیل گروه های تئاتر ، وعدهاجرای 4 هزار تئاتر خیابانی در سال 1390، طرح شورای حمایت از اجراهای عمومی ،توجه به حوزه های صنفی و کارشناسی در برنامه ریزی های تخصصی ، طرح تشکیل دفاتر تخصصی تئاتر حداقل 12 دفتر ، طرح توجه به تئاتر شهرستان ها و ارتقا بودجه تئاتر شهرستانها ،طرح تجمیع جشنواره های تئاتری ، طرح شورایی اداره تئاتر ها ،بازسازی سالن های تئاتری ف راه اندازی 4 سالن جدید تئاتری در تهران ،طرح جدایی صف وستاد ، تاخیر در انتخاب مدیران بطئری که رده های مدیر کل موسیقی و تئاتر بین یک سال تا ششماه با سرپرست اداره شده است ، توجه به نگاه فرا بخشی در امر هنر ها ، احتصاص و پیگری 40 درصد بودجه های فرهنگی سفر های استانی رییس جمهور به فعالیت های عمران در عرصه هنر ، ایجاد 3 هزار شغل در عرصه تئاتر کشور و... اما در اینجا تنها این سوال مطرح است که کی قرار است گزارشی از نتیجه این طرح ها به جامعه تئاتری داده شود ؟