کتاب « درون پردازی، روان درمانی با شیوه‌های نمایشی» نوشته «آدم بلانر» با حضور علاقه مندان کتاب در سرای اهل قلم نقد و بررسی شد. بهگزارش سایت خبری تئاتر درمانی (دراما محله ) کتاب «درون پردازی، روان درمانی با شیوه‌های نمایشی» نوشته «آدم بلانر» با ترجمه حسن حق‌شناس و حمید اشکانی، عصر روز گذشته(14 اسفند) در سرای اهل قلم نقد و بررسی شد.
در این نشست «خالد اصلانی»، «احمد حیدرنیا» و «سید محمود میرسلیمی» از کارشناسان حوزه روانشناسی سخنرانی کردند.
در ابتدای این نشست، «میرسلیمی» به سابقه تئاتر درمانی پرداخت و افزود: نقش بازی کردن به شکل تئاتر از زمان‌های قدیم و پس از شکل‌گیری تمدن و شهرنشینی پدید آمده است.
وی ادامه داد: تئاتر درمانی، روشی است که به شخص کمک می‌کند تا ابعاد روانشناختی مساله‌اش را کشف کند، بدین ترتیب فرد با به نمایش درآوردن آنها و نه فقط از راه گفت وگو، به بازنگری مشکل خود می پردازد.
به گفته میرسلیمی، روان درمانی با شیوه های نمایشی، یکی از راه های موثر گروه درمانی است که به افراد کمک می کند تا به کمک اعضای گروه، جنبه‌های نهفته و پنهان وجودشان را درباره یک مساله یا مجموعه‌ای از مسائل مرتبط به هم، روی صحنه بیاورند و به کمک کارگردان تئاتر درمانی، به بازنگری جنبه های متنوع درونی بپردازند.
در ادامه این نشست «حیدرنیا» به تاریخچه «سایکودرام» پرداخت و گفت: تاریخچه سایکودراما با بنیانگذار آن «مورنو» عجین شده؛ او به اسطوره شناسی و ادیان علاقه داشته، از این رو با استفاده از نمادها و اسطوره ها به تئاتر درمانی به مثابه یک روش روان درمانی پرداخته و در سال 1921 در وین کار خود را آغازکرده است.
به گفته حیدرنیا، «مورنو» معتقد بود که در تمام اختلالات روانشناختی می توان از اصول تئاتر درمانی به مثابه روش درمانی مفید بهره گرفت. او تئاتر درمانی را به بیماران محدود نمی کرد.
وی افزود: «ارسطو» نخستین فردی است که به اثرات درمان در یادداشت هایی که از او باقی مانده، پرداخته. او معتقد بوده، هنر نمایش قابلیت درمانی دارد آن هم نمایش تراژیک.
حیدرنیا به مقایسه «سایکودراما» و «دراماتراپی» پرداخت و افزود: سایکودراما روشی است که در آن به بازگشایی مشکل گروهی از افراد می پردازند و نقش و رابطه نقش آفرینی در آن اهمیت دارد ولی در حوزه دراماتراپی تاکید بر روانپزشکی فرد است. در سایکو دراما هیچ متن از پیش تعیین شده، وجود ندارد ولی در دراماتراپی مراجعه کننده متنی را بارها،خوانده و تمرین می کند تا به پالایش روانی برسد.
وی یادآور شد: این کتاب از اولین آثاری است که در حوزه سایکودراما ترجمه شده ولی بسیار مقدماتی است و سراغ فنون رفته.
اصلانی نیز با بیان اینکه «آدم بلانر» نویسنده این کتاب از بزرگ ترین سایکودراماهاست، افزود: این اثر به درون پردازی پرداخته، یعنی مشکلات را از درون به بیرون بریزیم و تجسم ببخشیم تا از این طریق راهی برای تصحیح پیدا کنیم.
به گفته وی، صحنه تئاتر درمانی مانند آزمایشگاهی در محیطی آزاد و قابل انعطاف به فرد امکان می دهد که راه حل های جانشینی مناسب تری در مورد مساله اش پیدا کند، وقتی فرد مشکل خود را در جمع و با کمک همان افراد، نشان داد؛ هنگام بحث و مشارکت بعدی درمی یابد تنها او نیست که این مساله را دارد و در میان افراد گروه نیز کسانی از این نظر مشابه او هستند.
اصلانی افزود: در حین انجام نمایش تئاتر درمانی اطلاعات روانشناختی وسیعی از افراد به دست می آید که برحسب نگرش تحلیل کننده به کار خواهد رفت.
وی یادآور شد: این کتاب از نظر انتخاب واژه ها و ترجمه دچار نارسایی است.
