یادداشت ها

دسته: تخصصی
۲۵ مهر ۱۳۹۴

از :مجید امرایی (مدرس و نمایش درمانگر)-هنردرمانی فرایندی گروهی و درمان محور در حوزه هنرها از جمله ( نقاشی، مجسمه سازی، موسیقی، رقص، تئاتر، بازی های عروسکی، داستان سرایی و دیگر فرآیندهای خلاق است) که با هدف ارتقاء سطح سلامت و رفع مسائل روحی و روانی افراد دچار مسئله و با بهره گیری از تکنیک ها و روش های درمانی و توانبخشی خاص انجام می شود.

به نظر می رسد در میان طبقات و طیف های مختلف اجتماعی این هنرمندان هستند که بیش از دیگر عرصه ها به وجود واقعی کودکان و شرطی نشده آنها در زندگی اجتماعی باور دارند و سعی آنها بر این است که وجود واقعی کودکان را کشف کنند و از پیش داوری در مورد آنها بپرهیزند و این مهم را در قالب تولید آثارهنری مختلف به روش های گوناگون نگارشی همچون شعر، داستان، نمایشنامه ،رمان، فیلمنامه و...در شیوه های اجرایی هنر همچون "نمایش"، " فیلم"، " انیمیشن" و همچنین در دیگر حوزه های هنر از جمله " نقاشی"، "طراحی"،" مجسمه سازی"، "موسیقی" و... نشان می دهند .

هنرمندان از طریق مراجعه به ضمیر ناخودآگاه و قلب خود و زنده کردن خاطرات و احساسات درونی و رویاها و آرزوهای شان، در قالب آثار هنری سعی می کنند تصورات خود را آزاد کنند و با چشم کودکی خویش به دنیا بنگرند و آن را کشف کنند .

هنرمندان از این طریق به دنیای خیالی کودکان راه می یابند و به جایی که هر نوع حادثه ای امکان وقوع دارد وارد می شوند و خود را به در قالب شخصیت های دوست داشتنی و باور پذیر نشان می دهند، شخصیت هایی مثل " آلیس در سرزمین عجایب"،" خاله سوسکه"، " برادران شیردل"، " تامبلینا "، " پینوکیو"،" نستور شاهنامه " ،" پسر شجاع" ، "سندباد"،" پاتریک و باب اسفنجی" و...شخصیت های مثالی دیگر که از رهگذر همین نگاه رویا گونه خلق می شوند.........(ادامه دارد ......)