تأثیر نمایش درمانی مبتنی بر مهارت اجتماعی رفتار سازگارانه دختران کم‌توان ذهنی با هوش‌بهر 70-55 در دامنه سنی 30-14 سال
Mansooreh Foadodini, Hossein Beydokhti, منصوره فؤاد الدینی, حسین بیدختی
چکیده
مقدمه: حدود 2 درصد از کودکان سنین مدرسه را افراد عقب‌مانده ذهنی خفیف تشکیل می‌دهند. این افراد می‌توانند از توانایی‌های خود جهت تأمین نیازهای خود و انتظارات جامعه به کفایت بهره گیرند. بنابراین برنامه‌های آموزشی باید به نحوی باشد تا بتوانند روابط مفید و مؤثر اجتماعی برقرار کنند. پژوهش حاضر با هدف، بررسی تأثیر نمایش درمانی بر رفتار سازگارانه دختران کم‌توان ذهنی با هوش‌بهر 70-55 در دامنه سنی 30-14 سال انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر بر روی کلیه معلولین دختر (14 نفر) مرکز توان‌بخشی کوثر شهرستان بیرجند، با هوش‌بهر 70-55 و در دامنه سنی 30-14 سال صورت گرفت. ابتدا ارزیابی رفتار سازگارانه توسط مقیاس Vaynlnd انجام گرفت، سپس با روش نمایش درمانی به مدت 12 جلسه، هفته‌ای 2 بار و هر جلسه 5/1 ساعت ، تحت آموزش مهارت‌های اجتماعی قرار گرفتند. نمره رفتارهای سازگارانه آنان بعد از برنامه‌های نمایش درمانی نیز ارزیابی گردید. میانگین نمرات از طریق آزمون آماریPaired t مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که نمرات رفتارهای سازگارانه قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی‌داری داشته و تغییرات مثبت بوده‌اند. نتیجه‌گیری: نمایش درمانی در نمونه مورد مطالعه موجب بهبود رفتار سازگارانه آنان گردید.
واژه‌های کلیدی: مهارت‌های اجتماعی، مقیاس واینلند، نمایش درمانی، عقب‌مانده ذهنی خفیف، رفتار سازگارانه .